வான் மழையில் 

நனையாமலிருக்க 

குடை விரித்தேன் 

புன்னகைத்தாய் நீ!

நனைந்தேன்  நான் 

குடைக்குள்ளேயே!...

                                        -- ரஞ்சித் 

நான் 

உனை 

பார்பதை அறிந்ததும் 

உன் கன்னக்குழிகள் 

பிரசவிக்கின்றன 

என் மீதான வெட்கத்தை!...

                                                                       -- ரஞ்சித் 

உன்னை 

என் அம்மாவிடம் 

அறிமுகம் செய்ய 

அழைத்துப்போகையில் 

நீ சிந்திய 

வெட்கச்சாரல்களெல்லாம் 

இன்று நம் திருமணத்தில் 

பூக்களாய் அலங்கரிக்கின்றன!..

                                                                                    --ரஞ்சித் 

நீ

எனைவிட்டு

விலகிச்

செல்லும்போதெல்லாம்

தொலைதூரக்கல்வியில்

காதலை கற்றுத்தருகிறாய்!...

                                                                --- ரஞ்சித் 

என்
வண்ணத்துப்பூச்சி
நீ!
இல்லா நேரம்
போகும் பாதையெங்கும்
உன் எண்ணங்களை
பரப்பிச்செல்லும்
எண்ணத்துப்பூச்சி
ஆகிறேன் நான்!...
                                    ---ரஞ்சித்             

என் தோல்வியின்

தருணங்களில் - நீ

என்னை அரவணைக்கையில்

சிறகு குவித்து

துயில்கொள்ளும்

பறவையாகிறேன் நான்!..

                                                   --- ரஞ்சித் 

வண்ணத்துப்பூச்சிகளின்

வாள்சண்டைக்கு

ஆட்பட்டு போகிறேன்

ஒவ்வொருமுறையும்

உன்னுடன்

பூங்காவிற்கு செல்லும்போதும்

தங்களை விட ஓர்

அழகியை

அழைத்து வந்தேனென்று!..

                                                       --- ரஞ்சித் 

முத்துக்குளிக்கிறேன்

பாவை நீ!

நொடிக்கு இருமுறை 

கண்சிமிட்டுகையில் 

மூச்சடக்காமலே 

முத்துக்குளிக்கிறேன் நான்..

                                                     --- ரஞ்சித் 

பிறையில்லா வானம்

அமைதியாய் -ஆயினும்

நீயில்லா நினைவ(லி)லைகளை 

உரக்கச்சொல்கிறது!..

                                         -- ரஞ்சித் 

                          

மனம் தொட்ட கவிதை

என்
நன்பனுடனான உரையாடலின்
நடுவே என்னிடம் கேட்டான்
உன் வாசிப்பில்
புதிராயிருந்தும்
அதிகம் ரசிக்கவைத்த
ஆச்சரியப்படுத்திய
கவிதை எதுவென்று கேட்டான்
நான் சற்றும் யோசிக்காமல்
உன் பெயிரை சொல்லிவிட்டேன்
ஆம்,
நான் அதிகம் ரசித்து
அதிசியக்கும் கவிதை நீ மட்டுமே!...

நெடுவாசல் என்கிற எங்கள் கதிராமங்கலம்

நேற்று 

எங்கள் பூமிமேல்

வழிந்தோடிய 

காவிரியையும் 

விளைந்தாடிய 

பொன்னியையும்

காப்பாற்ற தவறிய 

புண்ணியவான்கள் 

இன்று,

எம் பூமிக்கடியிலிருக்கும் 

கார்பனுக்கும் 

கனிமத்திற்காகவும்
சப்பைக்கட்டு கட்டுகிறார்கள்
கேட்டால் பொதுவுடைமையாம்!
இந்நிலை நீடித்தால்-நாளை
இவர்களுக்கான வாய்க்கரிசியும்
வான்வழி இறக்குமதி செய்யவேண்டும்
என்பதை என்றுணர்வார்களோ?..
சற்றே சிந்திப்போம்!...

மழை

மேகத்தாயின்
கருவலியில்
உயிர் பெறுகிறது
பூமி!...

இழப்புகள்

இப்போதும்
உன்னுடன்
உரையாடிய
மின்னஞ்சல்களை திறக்கையில்
என்னையும் என் நலன்களையும்
பற்றிச் சிந்தித்த - ஓர் இதயத்தின்
துடிப்புகளை உணரமுடிகிறது
கூடவே,
எப்போதாவது உனை மீண்டும்
பார்த்துவிடமாட்டோமா என்கிற
ஏக்க அலைகளும் அதிகமாகிவிடுகிறது
சிலரது அன்பும் அதன் தொடர்ச்சியான
இழப்புகளும்
எவ்வெனும் ஈடுசெய்ய முடியாதவையே!..